,,Tomek na Wojennej ścieżce"

            W tym tygodniu przeczytałem trzeci tom z cyklu powieści o przygodach Tomka Wilmowskiego pt. ,, Tomek na wojennej ścieżce" autorstwa Alfreda Szklarskiego. Opowiada on o przygodach      
16- letniego Tomka w Nowym Meksyku.
             Na początku muszę zaznaczyć, że w momencie, kiedy toczy się akcja książki na pograniczu Amerykańsko - Meksykańskim trwają niepokoje i wzajemne najazdy, a rdzenni mieszkańcy- Indianie zostali osadzeni w rezerwatach. Tomek razem ze swoim przyjacielem bosmanem Nowickim przybywa tutaj, aby całkowicie odzyskać siły, nadwątlone po stratowaniu przez rozjuszonego nosorożca afrykańskiego, podczas ostatniej wyprawy łowieckiej w Ugandzie. W Nowym Meksyku panują nadzwyczaj zdrowe warunki klimatyczne, a szeryf Allan okazał się bardzo gościnny. I tym sposobem Tomek spędzał wakacje razem z Sally Allan u jej wujka szeryfa, by później wspólnie  odbyć powrotną drogą do Anglii. Drugi powodem pobytu tutaj Tomka jest misja powierzona przez Hagenbecka. Otóż Tomek miał za zadanie zwerbować grupę Indian, którzy za odpowiednim wynagrodzeniem zgodziliby się brać udział w przedstawieniach cyrkowych. Indianie byli znani ze swej tresury koni, a oryginalny obóz indiański, przeniesiony w całości do europy wzbudzałby zainteresowanie.
              Jest to pierwsza dla mnie książka, w której zetknąłem się z Indianami. Przekonałem się, że są to ludzie z niezwykłym poczuciem godności, dumni, ale nie zarozumiali, prawi i uczciwi. Tomek los uciśnionych
Indian porównuje do losów Polaków. W Polsce prawdziwych patriotów Rosjanie wieszają na szubienicy lub zsyłają na Sybir. Tomek jest bardzo przejęty losem Indiana- Czarnej Błyskawicy, który jako buntownik zostaje schwytany przez szeryfa Allana. Wie, że gdyby nie jego bójka z Czerwonym Orłem nigdy by nie schwytano Czarnej Błyskawicy. Chcąc naprawić swój błąd uwalnia potajemnie indiańskiego wodza przez co zjednuje sobie wielu przyjaciół wśród Indian. Czarna Błyskawica, wielki wódz, który walczy przeciwko białym i dąży do uwolnienia Indian z rezerwatów, jest tak prawym człowiekiem, że nie zawahałby się anie na moment, gdy Don Pedro zlecił porwanie Sally. W momencie, kiedy kapitan Morton i ranczerzy uznali dalsze poszukiwania za bezsensowne Tomek udał się na Górę Znaków i nadał sygnał dymny. Na to wezwanie przybył sam Czarny Błyskawica i zrobił wszystko, aby uratować Sally. W wyniku najazdu na ranczo Don Pedra, odbijają Nil Chi , zabijają Don Pedra, niestety nie znajdują Sally. Udają się do Indian Pueblosów i tam znajdują Sally. Ich forteca jest nie do zdobycia i jedynie wspinając się górą mogą ją zdobyć. Tak też robią i odbijają Sally. Kiedy się już wydaje, że wszystko dobrze się skończyło pracownicy i sąsiedzi Don Pedra przybywają, aby go pomścić. Tomek na rozkaz bosmana ucieka na Nil Chi z Sally. Po drodze spotyka oddział kapitana Mortona i prosi ich o pomoc. W ostatniej bitwie ramię w ramię staje Czarna Błyskawica ze swymi Indianami i kapitan Morton z oddziałem przeciwko złu jakie uosabiali ludzie Don Pedra. W tej bitwie ginie wielu Indian Mescarelo, Apaczów i Nawajów, ginie również Czarna Błyskawica. Ten, który poświęcił życie nawołując pobratyńców do walki przeciwko białym zginął ratując życie białej dziewczynie.
              Czytając książkę razem z Tomkiem poznawałem życie Indian, ich sposoby życia, barwny język i zwyczaje. Poznałem różnicę między tipi a wigwamem, znaczenie orlich piór oraz wypalanie fajki pokoju. Ponadto śledziłem taniec wojenny i wkroczenie na wojenną ścieżkę, malowanie twarzy w barwy wojenne. Poznałem także język migowy i mowę znaków dymnych, które z powodzeniem zastąpiłyby nawet telegraf czy telefon.
              Uważam, że ,,Tomek na wojennej ścieżce" to bardzo wciągająca książka. Kończy się smutno, śmiercią indiańskiego bohatera, ale tym samym skłania do zastanowienia się nad losem własnego kraju, i wielu ludzi, którzy ginęli w imię wolności. Myślę, że książka to powinna być lekturą obowiązkową w szkole!